When I need you, I just close my eyes and I'm with you (snik).....You make me feel like dancing....Dance the night away... Twiedeliedie.... tralala. Due to some biological/technical problems (blond, PC Suite, weinig geduld etc etc) is het helaas niet mogelijk u reeds nu de originele videobeelden van dit unieke evenement te tonen. Maar, ik kan u verzekeren dat uw geduld ruimschoots beloond zal worden.
Zo tegen half 7 begon het gezelschap hongerig te worden, Jazz on the waterfront in de brandende zon hakt er behoorlijk in kan ik u verzekeren. Gelukkig, Gaye wist een heerlijk Libanees eettentje. Op een luttel half uurtje wandelen. Pies of keek. Gaye's suggestie van een taxi wuifden wij honend weg. Plaspauze en daar gingen zij. Aanvankelijk met frisse tred, maar naarmate het half uurtje en het aantal beklommen heuvels vorderde, maakte frisheid plaats voor gekreun en gesteun, en veranderde de tred in iets wat meer van geslof weghad. My goodness, Gaye!!! Hoe lang duren die halve uurtjes van jou? “No worries lovies, we zijn er bijna. See those traffic lights?” “Nope”. “Jawel, daar....right achter de top van de heuvel.” “Kreun.” “Daar de bocht om en dan zijn we er echt bijna.” Afijn, na dik 5 kwartier vielen we uitgeput en uitgehongerd binnen bij 'Chez Fatima'. “Bier!!” BYO, meaning geen drankvergunning en dus geen bier. Gaye snelde naar de dichtstbijzijnde kroeg annex convenience store om terug te komen met in discreet bruin papier verpakte alcoholische verfrissingen. Het eten was heerlijk maar terug hebben we de trein genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten